.png)
“Maar het is al over drie weken hé”, laat ik een beetje ongeduldig weten. Zal het land in die tijd de grenzen openen voor reizigers? Veel durf ik er niet naar te vragen, maar nu ik iemand uit Malawi spreek, kan ik het niet laten om eens goed door te vragen hoe groot de kans is dat het dit keer wél doorgaat.
Zes weken geleden zouden we eigenlijk vertrekken. Precies een week na de bruiloft van zusje Loes. Je begrijpt, het aftellen naar de trouwdag ging samen op met aftellen naar de reis. Tot woensdagavond 16 juni. Een bericht uit Malawi. De snel toenemende coronabesmettingen zorgen ervoor dat het land op slot gaat. Voor hoelang weten we dan nog niet. Het enige wat we kunnen doen is afwachten en hopen dat het om enkele weken gaat óf dat vrijwilligerswerk onder de uitzonderingen valt.
Gesloten grenzen
Maar al snel blijkt dat de realiteit minder hoopvol is dan we wensen. Malawi zal tot minimaal eind augustus gesloten blijven. Uitzonderingen gelden niet, tenzij je een Malawiaans paspoort hebt.
Misschien moeten we de reis helemaal uit ons hoofd zetten”, is - door emotie - onze eerste reactie. Later, praktischer: “Google, hoe snel was Malawi in de vorige coronagolf over de piek heen?” Alsof een zoekmachine je kan vertellen hoe snel het land open zal gaan. Goed om dan te bedenken dat alleen de Heere weet hoe het zal gaan. Want hoewel je zoekt naar zekerheid, naar een antwoord op de vraag of “het überhaupt dit jaar nog wel kan”, is dat slechts een vraag, vragend om geduld.
Annuleren
Na de berichtgevingen wordt er veel gebeld. Vaak onder werktijd. Inmiddels zullen de buren op mijn werk zich regelmatig hebben afgevraagd “waarom die jongedame toch telkens op de parkeerplaats heen en weer loopt”. Tja, lopen tijdens bellen is een familiekwaaltje, toch pa? 😄
Enkele dagen voor de oorspronkelijke vertrekdatum annuleren we onze tickets. In overleg met Timotheos besluiten we om nieuwe tickets te boeken voor half september, hopend dat de grenzen tegen die tijd weer open zijn.
Anders, maar toch goed
Vier weken Malawi worden één week Zeeland. Hoewel het anders is dan vooraf gedacht, geniet ik van het samen zijn met familie en vrienden. Het is zo slecht nog niet om je weleens te moeten schikken naar iets anders dan je in je hoofd had.
Geduldig zijn kan je trainen, kom ik achter. Het was nooit mijn sterkste kant en dat zal het ook niet worden. Maar wachten op het onbekende, leert je meer te leven bij de dag. “Afwachten maar”, zeggen we veel tegen elkaar.
Appje
Een paar weken later ben ik onderweg naar Utrecht voor een overleg met Mathilde. Onze nieuwe vertrekdatum is dan over drie weken, dus we verwachten binnen niet al te lange tijd een bericht uit Malawi. “Nou, Bart wist nog niks hoor”, piep ik een beetje beledigd bij aankomst. “Toch heb ik het gevoel dat het wel goedkomt”, werpt Mathilde tegen. Zo voelt het voor mij ook, maar gevoel is maar gevoel natuurlijk ...
Terwijl we aan ons hoofdgerecht beginnen - ja, we hadden een werkoverleg tijdens het eten 😋 - krijg ik een appje binnen. Uit Malawi! Te ongeduldig om het Engelstalige nieuwsbericht te lezen, schuif ik mijn telefoon door naar Mathilde. “Lees jij es ...”
Ja, we mogen! De minister van Volksgezondheid laat weten dat de coronabesmettingen snel genoeg dalen om de grenzen te openen. Op dat moment voel ik eigenlijk pas hoeveel ik er (onbewust) op gehoopt heb. Twee dagen later ontvang ik tijdens mijn werk een officiële bevestiging. Nu weten we het zeker, Malawi opent haar grenzen. 🇲🇼🧡
Voorbereidingen
Op moment van schrijven - zaterdag 4 september - zijn we een week verder. Over twee weken hoop ik veilig geland te zijn in Malawi. De aankomende dagen bereid ik de laatste dingen voor. Boodschappenlijstje afwerken, zomerjurken wassen (dat doet moeders 😉) geheugenkaartjes formatteren, laatste keer alle apparatuur testen, PCR test halen, interviews voorbereiden ...
En dan verder geduldig wachten tot het D.V. zover is. Zin in!
Liefs Leen
Meer lezen over de reis? Klik hier